ΣΠΑΣΜΟΣ

ΣΠΑΣΜΟΣ

Kαλημέρα, Καλημέρα,
Τρίτη, 2 Σεπτεμβρίου, θάναι, λένε, δροσερή ημέρα,
πρέπει να δροσίσει, μετά τις κάψες τις χθεσινές,
όχι τόσο του καιρού, αλλά τις πασοκικές,

είχαμε συνέδρια επεισοδιακά,
όλοι ασκηθήκανε στα ρητορικά,
ένδοξες στιγμές ανεσκάλεψε του θυμικού,
ίσως τελευταίος σπασμός του ήδη νεκρού,

χειροκροτήματα έπεσαν πολλά,
αλλά και γιουχαϊσματα απο καλά παιδιά,
απ΄όλα είχε το κόμμα το σοσιαλιστικό,
σαν μια γραθιά παγαίνουν στο βυθό,

θυμάμαι και εγώ ένδοξες στιγμές,
τότε που οι ελπίδες ήσαν δυνατές,
σώστες ψηφίζανε και τότε οι πολλοί,
συμμορίες βγήκανε, οι πρασινοφρουροί,

αλλά ο ανδρέας ήταν μέγας πολιτικός,
πήρε δανεικά και τα μοίραζε όλα αφειδώς,
ο κόσμος ήταν τέλειος, το τέλος της Ιστορίας,
τώρα φέραν τον λογαριασμό και γίνεται της τροίας,

πάντα αναρωτιόμουν πως βγαίνει ένας αρχηγός,
λέω, πιθανό και ίσως, να είναι ο πιό έξυπνος και ικανός,
αλλά το υποπτεύομαι και θα το γράψω φαρδιά-πλατιά,
ψηφίζουν τον ανίκανο για να κάνουν πάρτυ στα κρυφά,

πολλή φιλοσοφία και έχω κουραστεί,
φαίνεται οτι οι πολλοί ξέρουν τί μέλλει γεννηθεί,
εγώ ήμουν πάντα μειοψηφία και την πληρώνω,
πάντα τους χαμογελώ, αλλά τους κερατώνω......